Ik wilde aanvankelijk niet naar de kunstacademie. Ergens had ik opgevangen dat je van je hobby nooit je beroep moest maken. Als 17-jarige stond ik voor de keuze van een vervolgopleiding. Een oom, die handenarbeid leraar was, moest er aan te pas komen om mij te overtuigen iets met mijn talent te doen. Anders dan in gezinnen waarin de ouders er juist tegenin gingen als zoon of dochter naar de kunstacademie wilde, werd ik juist aangemoedigd… Geen enkele andere studierichting sprak mij aan. Het enige wat overbleef was de kunstacademie.
Toen ik de deur achter me dichtdeed na het toelatingsexamen aan Sint Joost, de kunstacademie in Breda, was ik vastbesloten: “Hier kom ik terug”. Die kans was weliswaar klein met meer dan 700 gegadigden en rond de 90 plaatsen, maar ik liet me daar niet door ontmoedigen. Ik werd aangenomen, begon mijn eerste jaar en ging op kamers in Breda.
De tussenbeoordeling in dat eerste jaar was op het randje – met observaties van docenten dat de creatieve en conceptuele vaardigheden onvoldoende uit de verf kwamen. Ik moest me opnieuw bewijzen om door te kunnen. Dat lukte met diezelfde vastbeslotenheid. Na het basisjaar veranderde ik van keuzerichting: in plaats van ‘publiciteit’ werd het ‘vrije grafiek’, nog steeds rekening houdend met waar mijn tekenvaardigheid het beste tot zijn recht zou komen.
Interessant detail was dat ik gaandeweg de opleiding een techniek ontwikkelde met lithografie (steendruk) die ik zelf als baanbrekend ervaarde. Ik kwam los van de heersende traditie en vond een eigen weg om het fijne tekenwerk te combineren met andere expressievormen. Na 5 jaar slaagde ik met lof.
Reflectie: 'geen kans krijgen, weinig kans hebben of afgewezen worden'… en me daardoor niet klein te laten krijgen is een eigenschap die ik terug zie, ook later in mijn leven. In plaats daarvan: de moed om door te gaan en daarvoor te leren ontwikkelen wat nodig is; gaan staan voor wat ik wil of denk te kunnen en kritiek gebruiken om te groeien. Ook durven afwijken van wat anderen denken en dingen anders doen dan gebruikelijk, is inmiddels een herkenbare eigenschap. Het komt voort uit een diepere innerlijke afstemming en daar trouw aan durven zijn.
Vraag:
1. Herken je bij jezelf terugkerende eigenschappen in de manier waarop je in het leven staat, in de manier waarop je met tegenslagen omgaat?
2. Op welke momenten in jouw leven ben je jezelf trouw gebleven?