'Noodgedwongen thuis'... allemaal zijn we hier mee geconfronteerd. Onze gebruikelijke bewegingen om te reizen of ergens heen te gaan werden verhinderd door een pandemie.
Precies op de dag dat in Nederland de eerste maatregelen van kracht werden - 16 maart 2020 - stond mijn reis naar India gepland.
Een geannuleerde vlucht. Een ingepakte koffer. Een lege agenda. Een opgeruimd huis. Schone en gestreken was. Alles op orde...Wat nu? Een vraag die ik mezelf stelde en waar ik gedurende de afgelopen twee jaar steeds opnieuw bij terugkwam.
En ik niet alleen...
De vraag "Wat nu?" stelde ik mezelf onderzoekend, verkennend en open. De antwoorden op deze vraag waren heel divers door te leren om naar 'binnen' te luisteren en het antwoord te vinden in datgene wat als eerste in me opkwam. Vanuit een innerlijk weten, intuïtief.
Thuis blijven werd
thuis 'zijn' bij mezelf. Om te onderzoeken op welke manier ik in relatie stond tot mezelf op het moment dat input van buitenaf, door andere omgevingen of gezelschappen, grotendeels wegviel. De eerste twee weken na mijn gecancelde vlucht, heb ik gebruikt voor zelfstudie, meditatie en om vrij te zijn van elke verplichting; de 'summerschool' die ik anders in India had gehad, was nu hier, thuis...
Daarna werd het me steeds duidelijker dat dit dé kans was om de relatie met mijzelf diepgaand onder de loep te nemen en waar nodig bij te stellen. Zo ontdekte ik hoe gemakkelijk het was om kritiek te hebben op mezelf en hoe moeilijk het was om het anders te doen. Ik leerde inzien dat ik degene ben die gedachten en gevoelens creëert ten aanzien van mijzelf en dat daardoor mijn persoonlijke leefomgeving wordt gekleurd. Prettig én niet prettig... puur afhankelijk van de kwaliteit van deze gedachten en gevoelens. Steeds vaker kwam ik om persoonlijke redenen terug bij de doos kleurpotloden... om te tekenen wat ik tegenkwam in mezelf en om te tekenen hoe ik het graag zou zien. Een geïllustreerd dagboek waarin het scheppende en ook helende vermogen van zowel de tekening alsook het eigen karakter steeds meer vorm kregen. Er kwam plezier om te creëren én het plezier, steeds meer en steeds vaker om in mijn eigen gezelschap te verkeren.
Reflectie
Mooi om te zien dat in deze periode het tot mijzelf komen weer in contact bracht met wat ik als kind graag deed: tekenen. Als kunstzinnig therapeut weet ik dat bezig zijn met kleur en vorm ook iets doet vanbinnen; het brengt je in beweging en wat je op papier zet, heeft effect op de eigen binnenwereld.
Vraag
1. Welk antwoord komt er bij mij tevoorschijn op de vraag: "wat nu"?
2. Hoe is de relatie met mezelf?