Het bleef trekken. Jarenlang was ik niet in een museum geweest en op een dag kocht ik weer een museumjaarkaart. Binnen in het museum kreeg ik een idee: ik zou aanvullend op mijn werk als kunstzinnig therapeut suppoost kunnen worden. Dan kon ik mijn liefde voor kunst en meditatie met elkaar combineren. Werk waarbij ik stil kon zijn!
En zo ging het: ik werd suppoost in het Fotomuseum maar als snel bleek dat ik niet zo lang kon staan. Ik verhuisde naar de kassa en voelde me intens verbonden met de wereld van de kunst en met kunstenaars in het algemeen. Een gevoel in de overtreffende trap, grensverleggend en van alle tijden… het was alsof ik met mijn geest de wijde wereld van de kunst betrad.
Nog iets dat dat me opviel was het intense geluksgevoel dat ik kreeg in het museum, in verschillende musea en bij verschillende tentoonstellingen en kunstuitingen! Het was als een medicijn, wat ik mezelf kon geven als ik mij iets minder goed voelde: zodra ik in een museum was, werd ik blij. Ik ging mezelf er vragen over stellen: waar kwam dit vandaan en wat betekende het? Moest ik hier iets mee?
Het bleef me bezig houden terwijl ik zo nu en dan een tentoonstelling bezocht. Ik werkte niet langer in het Fotomuseum en museumbezoek was dus nu een bewuste keuze geworden.
Tot aan de pandemie toen de musea hun deuren moesten sluiten...
Reflectie
Verschillende interessegebieden en leefwerelden begonnen samen te komen. Wat tot dan toe losse onderdelen leken te zijn, daar werden nu verbanden gelegd: zo werd de wereld van de kunst mijn werkterrein en ontmoette ik er vrienden en bekenden van heinde en ver, van vroeger en nu. Tegelijkertijd werd mijn geest gevoed met een schoonheid die innerlijk geluk tot leven wekte; een gevoel dat duidelijk bij mij hoorde en door het zien van kunstwerken werd opgeroepen.
Vraag
1. Waar heb ik affiniteit mee? Met bijvoorbeeld welke hobby, beroep of interessegebied?
2. Wat maakt mij blij?